پیچ خوردگی داخلی مچ پا

به آسیب دیدگی لیگامان مثلثی شکل ( دلتویید )‌ مچ پا ، پیچ خوردگی داخلی مچ پا گفته می شود و به دنبال پیچش پا به سمت داخل و یا چرخش خارجی پا اتفاق می افتد . صدمه لیگامان دلتویید معمولاً نسبت به پیچ خوردگی خارجی مچ پا ، آسیب جدی تری به حساب می آید . در بیشتر اوقات ، این نوع آسیب دیدگی با صدمه به لیگامانهای خارجی یا صدمه به استخوان نازک نی همراه است .

انواع پیچ خوردگی :

 پیچ خوردگی های درجه ۱ ، شامل کشیدگی لیگامان دلتویید هستند .

 پیچ خوردگی های درجه ۲ : شامل مواردی است که یک پارگی در بعضی قسمتهای لیگامان دلتویید به همراه درد و تورم وجود داشته باشد .

پیچ خوردگی درجه ۳ به مواردی اطلاق می شود که قطع کامل لیگامان دلتویید ، هم در سطح و هم در عمق آن برو زکرده باشد .

* میزان شیوع :

 صدمات لیگامان دلتویید به تنهایی ، کمتر از ۱۰٪ کل پیچ خوردگی های مچ پا را شامل می شود .

* علائم و نشانه ها :

درد داخلی مفصل و مچ پا

تورم در سطح داخلی مفصل مچ

وجود اکیموز ( خون مردگی )‌ در اطراف قوزک داخلی

* ریسک فاکتورها ( عوامل خطر ) :

 سابقه آسیب دیدگی قبلی در مفصل مچ پا

ورزشهای پرخطر مانند : فوتبال ، بسکتبال و پرش طول

* صدمات همراه و عوارض :

آسیب دیدگی های برجستگی استخوان مچ ( تالوس )

شکستگی های استخوان فیبولا ( نازک نی ) و تی بیا ( درشت نی )‌

ناتوانی مزمن دلتویید ، بی ثباتی عملکردی و عود مجدد پیچ خوردگی

تشخیص افتراقی

صدمات تاندون درشت نی پشتی

صدمات تاندون خم کننده بلند شست پا

شکستگی انتهای درشت نی

شکستگی قسمت بالای درشت نی

شکستگی استئوکندرال

محاسبه فیزیکی :

لمس دقیقه به منظور شناسایی اجزای دردناک

تندرنس ( ناحیه دردناک در هنگام لمس ) در ناحیه لیگامان دلتویید

بررسی قسمتهای خارجی مچ و قسمتهای دیستال ( انتهائی ) و قسمت فیبولا از نظر وجود درد

بررسی عملکرد مقاومتی تاندون درشت نی پشتی در هنگام برگرداندن پا

بررسی عملکرد مقاومتی تاندون خم کننده بلند شست پا در هنگام خم کردن شست پا

تصویربرداری : تصویربرداری از مچ آسیب دیده برای رد کردن شکستگی ضروری است . زیرا در ۶۰٪ بیماران دچار پارگی دلتویید ، شکستگی و جدا شدن قوزک داخلی پا یا شکستگی نازک نی هم وجود دارد .

*‌ درمان مرحله حاد

اصول کلی :

جلوگیری و کاهش تورم : بالا نگه داشتن عضو ، کمپرس و استفاده از یخ به مدت ۲۰ دقیقه و دو سه بار در روز تا زمانی که تورم از بین برود .

محافظت : آتل رکابی و یا استفاده از ساق کوتاه ( اگر بیمار قادر به تحمل وزن بدن نباشد ، می توان از عصای زیربغل استفاده کرد . )

تجدید حرکت : شروع دامنه حرکتی فعال به محض تحمل بیمار

کاهش درد : استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی و همچنین یخ درمانی .

پیچ خوردگی درجه ۱ : تنظیم عملکرد توسط یک آتل رکابی با توجه به این  موضوع که بازگشت به تمرینات ورزشی معمولاً به نسبت پیچ خوردگی خارجی مچ ، بیشتر به تأخیر خواهد افتاد ( ۶-۳ هفته )

پیچ خوردگی درجه ۲ - تقریباً مانند درجه ۱ است ، اما امکان دارد یک دوره کوتاه به حرکت سازی به کمک اسپلیت ( قالب ) پشتی یا گچ ساق کوتاه نیاز باشد .

پیچ خوردگی درجه ۳ - درمان آن هنوز مورد بحث است . ممکن است یک دوره ۸-۶ هفته ای بی حرکت سازی مورد نیاز باشد  یا ممکن است ، ترمیم جراحی مورد نظر قرار گیرد .

* درمان دراز مدت :

آموزش یک برنامه توانبخشی دقیق به ورزشکار برای انجام در منزل

تمرینات برای افزایش دامنه حرکتی تا جایی که بیمار دامنه حرکتی کامل داشته باشد .

تمرینات پیشرفته ، تصاعدی و پایدار به مدت ۶-۴ ماه

تمرینات تحریکی حس عمقی برای بالا بردن آستانه حسی برای ۶-۴ ماه

محافظت نمودن در هنگام فعالیت های ورزشی به مدت ۹-۶ ماه

* ورزشکار چه زمانی می تواند به فعالیتهای ورزشی برگردد ؟

ورزشکار مصدوم زمانی می تواند فعالیت کامل داشته باشد که تورم از بین رفته باشد و در ضمن قادر باشد ، یک برنامه دویدن پیشرفته را بطور کامل و بدون درد و ناتوانی به پایان برساند . بازگشت به ورزش ، بر اساس میزان صدمه ، ممکن است بیشتر از ۳ ماه به طول انجامد .

* نحوه پیشگیری از صدمات بعدی :

تکمیل دوره توانبخشی و استفاده از « آتل مچ پا » هنگام فعالیت های ورزشی