پسوریازیس

پسوریازیس
چه نوع بیماری است؟
پوست بدن همواره با آزاد کردن لایه های مرده و جایگزین کردن آن با سلول های جدید، خود را ترمیم می کند. دوره کامل این فرایند تقریبا قریب به یک ماه به طول می انجامد. زمانی که شما دچار بیماری پسوریازیس باشید این چرخه تنها در عرض چند روز اتفاق می افتد. سلول های جدید پیش از اینکه آمادگی لازم را پیدا کنند به سطح پوست انتقال داده می شوند. نتیجه آن چیزی جز زخم های قرمز که روی آن با پوسته ضخیم براقی پوشیده شده باشد، نخواهد بود، امکان بروز خارش نیز وجود دارد. متاسفانه بیماری در نقاط قابل رویت بدن مانند زانو، آرنج و سر ایجاد می شود. هر چند نمی توان بیماری را فقط به همین چند نقطه محدود کنیم.
  

علت آن چیست؟
دانشمندان معتقدند که این وضعیت به دلیل بالا بودن بیش از اندازه سیستم دفاعی بدن بروز می کند. به همین دلیل سلولهای جدید خیلی پیش از آنکه آمادگی لازم برای جانشینی سلول های مرده را پیدا کنند به سطح پوست رانده می شوند. همین امر باعث ایجاد قرمزی و التهاب پوست می شود. می تواند ارثی باشد (علت بیماری در هر 1 نفر از 3 نفر ارثی اعلام شده)، و یا به دلیل استرس، عفونت، و آب و هوای خشک بروز کند.

روش درمان چیست؟
پزشک متخصص شما به طور حتم از پمادهای موضعی شروع می کند تا اندکی از میزان علائم بیماری کاسته شود. این پماد ها می توانند شامل موارد زیر باشند: کورتیکوسترویئد، کالسیپورترین، رتینوئید، کل تار، آنترالین، سالسیلیک، و کلوبستاسول. اکثر پماد های نامبرده شده قسمت های عفونی را تسکین داده و سیستم ایمنی بدن را متمرکز می نمایند.
اگر کرم های موضعی ثمر بخش نبودند و یا اثر آنها برای مدت زمان کوتاهی باقی ماند، می توانید از درمان ها خورشیدی و اشعه فرابنفش کمک بگیرید. این روش درمانی از فرایند رشد بیماری تا حد زیادی جلوگیری می کند. اما اگر باز هم تمام این درمان ها کمکی به بهبود شما نکردند، می توانید از داروهایی نظیر متودرکسات، رتینوئید، سایکلوسپرین، هایدرکسایوری استفاده کنید، این داروها قدرت سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهند.
همچنین داروهای جدیدی به نام "تعدیل دهنده های واکنش بیولوژیکی" اخیرا به بازار عرضه شده اند که می توانند تا حد زیادی مفید واقع شوند. این دارو از سلول های پروتیینی زنده تشکیل شده و می تواند در پروسه ایمنی بدن نفوذ کند. داروها شامل الفاسپت، اتانرسپت، و افالیزاماب می شود. هر چند داروها بیماری را درمان می کنند، اما می توانند تاثیرات جانبی خطرناکی را نیز در بر داشته باشند. بیمارانی که از این داروها استفاده می کنند باید تحت نظر مستقیم پزشک باشند.